Wraz z rozwojem rolnictwa zaistniała konieczność zastąpienia tradycyjnie używanych narzędzi ręcznych na bardziej wydajne i szybsze urządzenia mechaniczne. Jednym z nich, coraz częściej wykorzystywanym w gospodarstwach rolnych jest sieczkarnia polowa samojezdna, posiadająca własny układ jezdno-napędowy.

Sieczkarnia samojezdna – czym jest?

Sieczkarnia samojezdna jest skomplikowaną, wieloczynnościową maszyną rolniczą, która w jednym ciągu technologicznym łączy wiele procesów: koszenie, zbiórkę masy roślinnej, ścieranie, prasowanie, rozdrabnianie, zgniatanie oraz wyładunek na środki transportu. Nie dziwi zatem fakt, że maszyny te cieszą się tak dużą popularnością.

Udział w rynku tego rodzaju maszyn systematycznie rośnie, co z kolei ma wpływ na zapotrzebowanie na części zamienne, w tym przypadku na gniotowniki do sieczkarni. Dwa gniotowniki do sieczkarni stanowią element zespołu rozdrabniającego, zużywający się podczas eksploatacji. Zużyciu, czyli wytarciu ulegają wyfrezowane zęby, które tworzą rodzaj karbowanej powierzchni. Dwa gniotowniki sieczkarni są umieszczone względem siebie równolegle, tworząc szczelinę.

Od ustawienia wielkości szczeliny zależy jakość uzyskanej sieczki. Na przestrzeni lat zmianie ulegała forma powierzchni karbowanej, tj. od zębów prostych do najbardziej wydajnych zębów kierunkowych. Rzadziej stosuje się zęby skośne, ponieważ mimo licznych testów – nie uzyskaliśmy zadawalających parametrów przerobu masy organicznej.

Odpowiednie parametry gniotowników do sieczkarni

Dlatego gniotownik sieczkarni powinien posiadać odpowiednie parametry jakościowe i wytrzymałościowe, aby maksymalnie spowolnić jego zużycie oraz uzyskać odpowiednie parametry i cechy zbieranej masy organicznej, co z kolei warunkuje otrzymanie dobrej jakości kiszonki dla krów i bydła opasowego. Jakość sieczki określana jest średnią długością sieczki, stopniem rozdrobnienia oraz procentem ziaren nieprzetartych przez gniotowniki. Parametry te są istotne w hodowli bydła, ponieważ zbyt krótkie cząstki prowadzą do zaburzeń metabolicznych, zbyt długie – trudniej się zakiszają.

Gniotowniki do sieczkarni firmy Skrawit

W firmie Skrawit – gniotowniki do sieczkarni są produkowane z wyselekcjonowanego materiału z dodatkiem chromu. Udział chromu w stali powoduje, że gniotownik sieczkarni jest odporny na ścieranie. Z testów przeprowadzonych przez rolników wynika, że gniotowniki do sieczkarni naszej produkcji, wytrzymują ok. 1 000 ha, dając przez cały okres swojego funkcjonowania dobrej jakości sieczkę, przy równomiernym ścieraniu zębów. Przez trzy lata testowaliśmy różne materiały, z których uzyskaliśmy produkt obecnie wytwarzany, sprawdzony przez użytkowników sieczkarni i co do którego nie było żadnych reklamacji.

Etapy produkcji gniotowników

Pierwszym etapem produkcji jest zgromadzenie materiału, tj. zamówienie go w hucie i przetransportowanie do zakładu. Następnie materiał jest cięty na odcinki o odpowiedniej długości, ponieważ gniotowniki do sieczkarni różnią się długością, w zależności od ich rodzaju. Po przygotowaniu odpowiedniej długości odcinków następuje obróbka skrawaniem, tj. toczenie i czasochłonne frezowanie powierzchni, w formę zębów prostych (kąt zęba 90o), skośnych lub kierunkowych (kąt nachylenia zęba 60o).

Z przeprowadzonych testów wynika, ze najbardziej wydajne w tarciu masy roślinnej są zęby kierunkowe. Gorsze efekty wypracowały gniotowniki do sieczkarni z zębami prostymi i skośnymi. Po obróbce mechanicznej każdy gniotownik sieczkarni jest poddawany dedykowanym procesom obróbki cieplnej. Należy zwrócić uwagę na uzyskanie odpowiedniej twardości, ponieważ przy niskiej – gniotowniki do sieczkarni ulegną szybkiemu wytarciu, przy wysokiej – ulegną wykruszeniu.

Po tym następuje kolejna obróbka mechaniczna, wykańczanie walców i wyważanie. Do tego celu służy wyważarka CMT-300 H2P, która corocznie przechodzi przegląd serwisowy, aby uzyskiwać dokładne wyniki pomiarów. Każdy gniotownik sieczkarni, podczas wyważania, gdy zaistnieje konieczność jest nawiercany, aż do uzyskania dobrych parametrów. Wcześniej odpowiedni balans uzyskiwaliśmy za pomocą dospawania ciężarków, jednak mocno na tym cierpiała estetyka.